Veiligheid speelt een cruciale rol in de wijkbeleving van mensen. Uit onderzoek blijkt (BZK, 2011) dat de veiligheid een bepaald basisniveau moet hebben. Op het moment dat hier niet aan voldaan wordt trekken kansrijke gezinnen massaal weg. Dit effect verdwijnt zodra het basisniveau bereikt is. Verbeteringen onder dat omslagpunt leveren echter (nog) geen merkbaar resultaat op. Om een wijk uit het slop te trekken heeft het verbeteren van de veiligheid prioriteit. Zolang er sprake is van selectieve migratie (vertrek kansrijken versus instroom kansarmen) is het lastig leefbaarheidsopgaven aan te pakken. Er komen meer huishoudens met problemen bij, terwijl betrokken bewoners die ondersteuning kunnen bieden juist hun heil ergens anders zoeken.
Subjectieve veiligheid
Over het algemeen gaat het vooral om de subjectieve veiligheid. Dit is de veiligheid zoals deze door de mensen zelf wordt ervaren en dit is niet noodzakelijk gebaseerd op de feitelijke veiligheidscijfers en statistieken (al zit waarschijnlijk wel een samenhang in). Interessant is dat de veiligheidsbeleving van bewoners ook sterk gerelateerd is aan andere thema’s zoals sociale cohesie en de fysieke structuur. Een grote betrokkenheid met de buurt betekent vaak dat men zich veiliger voelt (mensen kennen elkaar, sociale controle, etc). Ook de fysieke ruimte speelt een rol. Denk maar aan de aanwezigheid van donkere hoekjes en steegjes, hangplekken en slecht bijgehouden parkjes en pleintjes.
Belangrijke onderwerpen
Het verbeteren van de veiligheidsbeleving is een samenspel met het aanpakken van thema’s als de fysieke structuur en sociale cohesie. Daarnaast zijn er binnen het thema zelf ook een aantal concrete pijlers aan te wijzen zoals inzet op de jeugd (hangjongeren), high impact crimes (criminaliteit met veel exposure in de wijk zoals overvallen en inbraken), hard aanpakken overlast en goede samenwerking tussen politie, corporaties en gemeente.